Ο Βρετανός Πρέσβης Τζων Κίττμερ στην επέτειο της ναυμαχίας του Ναυαρίνου
Ο Βρετανός Πρέσβης κ. Τζων Κίττμερ βρέθηκε τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου στο Ναυαρίνο όπου συμμετείχε στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις για την 178η επέτειο της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου που οργάνωσε ο Δήμος Πύλου-Νέστορος.
Στην ομιλία του ο Πρέσβης κ. Τζων Κίττμερ υπογράμμισε την γενναιότητα και την αυτοθυσία των ανδρών που εμπνεύστηκαν από τα φιλελεύθερα ιδανικά της Ελληνικής Επανάστασης και έδωσαν τη ζωή τους για την ανεξαρτησία της Ελλάδας ενώ τόνισε τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο λαών και τη διαχρονική σημασία της ενότητας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Βρετανού Πρέσβη κ. Τζων Κίττμερ:
Σαν σήμερα, 187 χρόνια πριν, ύστερα από πολλά δείγματα κατάχρησης εμπιστοσύνης από τον Ιμπραήμ Πασά, ο Σερ Έντουαρντ Κόδριγκτον, από τη γέφυρα της ναυαρχίδας του, της Ασίας, οδήγησε 11 βρετανικά πλοία, 7 γαλλικά πλοία και 8 ρωσικά πλοία στον κόλπο του Ναυαρίνου. Τον στόλο τους τον ξεπερνούσαν αριθμητικά οι τουρκικές, αιγυπτιακές και τυνησιακές δυνάμεις που ήταν αγκυροβολημένες στον κόλπο. Οι ναύαρχοι Κόδριγκτον, Ντε Ρινί και Χέυδεν ήταν αποφασισμένοι να σταματήσουν την καταστροφή της Πελοποννήσου από τον Ιμπραήμ, και να εμποδίσουν τον στόλο του να κάνει επίθεση κατά των ελληνικών δυνάμεων του ναυτικού στην Ύδρα και τις Σπέτσες. Ήθελαν, όντως, να επιβάλουν την επιστροφή του στην Αίγυπτο. Όλοι εμείς, οι παρόντες εδώ σήμερα, ξέρουμε τι συνέβη εκείνη την ημέρα. Είναι, συνεπώς, μεγάλη τιμή για μένα που σας απευθύνομαι τώρα. Ήμουν 16 χρόνων, όταν ήρθα εδώ για πρώτη φορά, περισσότερο από 30 χρόνια πριν. Ο δάσκαλός μου, άντρας με βαθιά γνώση και μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα, πήρε τους συμμαθητές μου κι εμένα στα νερά του κόλπου, για να επισκεφτούμε τα μνημεία των ρωσσικών, γαλλικών και βρετανικών στόλων, και να μας διδάξει για τη βάση της σύγχρονης Ελλάδας. Ο δάσκαλός μου ήταν περήφανος για τον ρόλο που έπαιξε η Βρετανία σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Μας δίδαξε τα μεγάλα ονόματα: Τον Λόρδο Βύρωνα, τον Καπετάνιο Άστιγξ, στο μικρό του ατμόπλοιο, το θρυλικό Καρτερία, τον Σερ Ρίτσαρντ Τσωρτς, τον Ναύαρχο Κόδριγκτον.
Αυτοί οι μεγάλης σημασίας άντρες εμπνεύστηκαν από τα φιλελεύθερα ιδανικά της Ελληνικής Επανάστασης. Όλοι τους ήθελαν να ελευθερωθούν οι Έλληνες. Όλοι τους απαίτησαν και αγωνίστηκαν υπέρ του ιδανικού της ελευθερίας της Ελλάδας. Ο δάσκαλός μου ήθελε να είμαστε περήφανοι κι εμείς για τα όσα έκαναν αυτοί οι βρετανοί φιλέλληνες. Αλλά περισσότερο απ’αυτό. Ήθελε να καταλάβουμε ποιο τίμημα πληρώθηκε τότε. Εδώ στο Ναυαρίνο, θα έπρεπε να καταλάβουμε τον τρόμο μιας ναυμαχίας της εποχής. Πώς να ένιωθαν, άραγε, σε μια ναυμαχία, επιτιθέμενοι στον εχθρό με την πλευρά πλοίου; Πώς να ήταν, άραγε, η σκηνή με τον καπνό, το εκκωφαντικό βουητό των κανονιών, τον εφιάλτη της φωτιάς, της φρικτής φωτιάς.
Οι οθωμανικές δυνάμεις, που είχαν συνταχθεί σε σχηματισμό πετάλου, αποτελούνταν από θαρραλέους ανθρώπους. Αν και είχαν περισσότερα πλοία και περισσότερα άτομα, αντιμετώπισαν δέκα πλοία της γραμμής, το καθένα ικανό να εκτοξεύει τεράστιες ομοβροντίες. Λένε ότι τα τρια βρετανικά πλοία της γραμμής εκτόξευσαν 109 (εκατό εννέα) τόννους πυροβολισμούς σε τέσσαρες ώρες. Κι ο δάσκαλός μου μάς ζήτησε να φανταστούμε τα συναισθήματα των ρώσσων, γάλλων και βρετανών ναυτών, καθώς μπήκαν στα στενά και υποχρεώθηκαν να επιτεθούν σε δυνάμεις τρεις φορές το μέγεθός τους. Κι αυτοί οι άντρες ήταν επίσης θαρραλέοι, πολύ θαρραλέοι. Και βεβαίως θριάμβευσαν. Εδώ στον Κόλπο του Ναυαρίνου, η Ελλάδα έπαψε να είναι μόνο μια ιδέα και έγινε ένα έθνος-κράτος. Από τότε, η χώρα μου, η Βρετανία, κι η Ελλάδα δεν έπαψαν ποτέ να είναι φίλοι. Σάν όλους τους καλύτερους φίλους, ενίοτε διαφωνούμε, ενίοτε αποτυγχάνουμε να συνεννοηθούμε ο ένας με τον άλλο. Ενίοτε τα συμφέροντά μας αποκλίνουν. Αλλά πάντοτε συμφιλιωνόμαστε γύρω από μερικά θεμελιώδη δεδομένα. Είμαστε και οι δυο, γεωγραφικά μικρά ναυτικά έθνη στις άκρες της Ευρώπης, με πλούσιο πολιτισμό, ιστορία και ένα ακατάπαυστο πάθος για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Και στις καλύτερες στιγμές μας, είμαστε εξωστρεφείς και απολαμβάνουμε τις περιπέτειες. Τώρα στεκόμαστε ενωμένοι, ως εταίροι και σύμμαχοι μέσα στις οικονομικές και στρατιωτικές μας συμμαχίες, όπως σταθήκαμε ενωμένοι το 1827 (χίλια οκτακόσια είκοσι εφτά). Και, να σας το πω, θα πρέπει να σταθούμε το ίδιο ενωμένοι και τα χρόνια που έρθουν. Εδώ, 174 (εκατό εβδομήντα τέσσαρες) γάλλοι, ρώσσοι και βρετανοί ναύτες πέθαναν για την ελευθερία της Ελλάδας. Αυτοί πλήρωσαν το έσχατο τίμημα. Εγώ είμαι περήφανος, και ξέρω ότι εσείς είστε περήφανοι, για αυτό που έκαναν. Ας τους θυμόμαστε εσαεί. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.